Rudolph Stokvis
“We maken een jaarplan, dat is al heel wat voor hippies.”
Rudolph Stokvis (1935) houdt het wiel van een cementmolen vast, net zo stevig als hij het stuur van de Luchtbus vasthield op de reizen door Europa en Azië. De vrijheid van Ruigoord kan niet zonder regie. Die was en is in handen van Rudolph. Simon Vinkenoog noemde hem wel de burgemeester van Ruigoord.
In Parijs bekwaamde hij zich als theaterproducent. Na terugkeer ontmoette hij via schoolvriend Gerben Hellinga het Amsterdams Ballon Gezelschap. Rudolph Stokvis is de drijvende kracht achter de ‘mooiste speeltuin ter wereld’ met zijn Vliegerfeesten, Land- later Dorpsjuwelen en de jaarlijkse Paradisoshows.
Ruigoord moet niet stil blijven staan, vindt Stokvis, onbezoldigd cultureel manager van de culturele vrijhaven. Daarom zijn er ook house en trancefeesten. Al moet de oudere garde er niets van hebben: trance is net zo goed underground. ‘Wij waren erbij toen het ontstond in Goa’.
………………………………………………………………………………………………………………………..
Rudolph Stokvis “We have an annual plan, that’s quite something for hippies.”
Rudolph Stokvis (b. 1935) is holding the wheel of the cement mixer as tightly as he held the steering wheel of the Balloon Bus on their trips through Europe and Asia. The freedom in Ruigoord cannot exist without direction, and the direction is and has always been in Rudolph’s hands. Poet Simon Vinkenoog referred to him as the Mayor of Ruigoord.
In Paris Rudolph trained to be a theatre and dance producer. Back in Holland he encountered the Amsterdam Balloon Company through his school friend Gerben Hellinga. Rudolph is the moving force behind what he calls ‘the most beautiful playground in the world’ with its Kite parties, Landjuwelen and later on Dorpsjuwelen, as well as their annual show in pop temple Paradiso.
Ruigoord should not come to a standstill, says Stokvis as the honorary cultural manager of the cultural Freeport. That is why they also host house parties and trance parties. Although the older people from Ruigoord don’t like it, “trance is underground as well. We witnessed it coming to existence in Goa.”
Ruigoord: vrijhaven voor kunstenaars 
Als Rudolph Stokvis aan het woord is, maken we kennis met een aimabel mens. Mary Benjamins kiest voor de eenvoud van zijn woonkamer om hem aan het woord te laten. Een leider die de leiding niet neemt maar krijgt. Zijn visie op rituelen, op vrijheden en nonconventie maar vooral zijn bewustzijn van de begrenzing daarvan, geven hem de positie van organisator, regiseur en vertrouweling. Mensen uit Ruigoord die naast hun eigen werk kiezen voor gezamelijke projecten, gaan bij hem te rade. Het komt in deze kennismaking duidelijk naar voren waar deze bindende kracht op is gebaseerd. Stokvis is geen kunstenaar in de handwerkdiciplines, hij is kunstenaar in het verbinden van mensen. Hij bewaakt de Vrijhaven en stuurt al drie generaties zonder beroep te doen op zijn positie. Mary Benjamins laat hem in die waarde. TvdL
I knew Rudolph in Paris – I am so pleased to hear of his work in Ruigoord.
Rudolph, heerlijke stabiele factor vanaf het eerste begin met nog weinig mensen op de grote vlakte tot nu.